Köy Şiirleri, Köy ile ilgili Şiirler

Büyük şehirlerde yaşayanlara nazaran köydeki yaşam hep ilgi çekici olmuş onlara güzel gelmiştir. Şehirdeki kalabalık ve hızlı yaşamdan yorulan insanlar çareyi köylerde aramaktadır. Şehirden bakıldığında köy hayatı çok huzurlu ve sakin görünmektedir.

Köy yaşamı doğayla iç içe yaşadığımız en güzel ortamlardır. Huzur ve dinginlik verir. Hayvanlarla dertleşir, ağaçlarla konuşursunuz. Tertemiz suyunda içer, toprağında yetiştirdiniz meyve ve sebzeleri yersiniz.

İşte Güzel Köylerimiz ve köy yaşamı ile ilgili şiirler …

Köy Öğretmeni
Ben bir köy öğretmeniyim,
Alnımda ışık,
Gözlerimde nur…
Alıp götürmeyin beni şehirlere,
Götürmeyin ne olur.
Bir köy öğretmeniyim,
Katıksız duygular içinde yaşarım.
Çıplak ayaklar basar yüreğime,
Onları tutar, okşarım.
Bir köy öğretmeniyim,
Çaresizlik ekmeğim, keder gözyaşım,
Umut ve sevgiyim çarpan kalplerde,
Dağlardan daha çok yücedir başım.
Ben bir köy öğretmeniyim,
Evlerde motif, dillerde destan
Gölgesi düşer ay-yıldızın üstümüze,
Ve gönüllerde büyür vatan.

Göktürk Mehmet UYTUN

Benim Köyüm
Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün

Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi’nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün

Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün

Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün

Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa’ya
Sevgisi başkadır benim köyümün

İbrahim SEVİNDİK

Öğretmenim Anadolunun Bir Köyünde
Öğretmenim
Anadolunun bir köyünde
Mevsim kış kar yağıyor
Buza kesmiş doğa
Rüzgar uğulduyor
Bir kutup havasıdır
Yol iz görünmüyor

Bir kerpiç odaya kapandım
Birkaç öğündür de açım
Öğretmenim ya
Gururum engel oluyor
Açlığımı anlatmaya

Ertesi sabah
Pırıl pırıl bir güneşle uyanıyorum
Güneş gülümsüyor
Kapımda bir kız çocuğu
Gülümsüyor
Elindeki tepside
Tereyağı peynir ve ekmek gülümsüyor
Köy gülümsüyor

Öğretmenim
Anadolunun bir köyünde
Konuşuyorum yaşlı-genç çoluk-çocuk
Gülmece oynuyoruz sokak tiyatrosunda
Adını ‘tatlı diyaloglar’ koydum
Baş rolde oynuyorum
İnanın sevgiyle şavklanıyor kara gözleri
Açıyorlar gönüllerini evlerini
Buyur ediyorlar
Uğurlarken yoldaş veriyorlar
En güzel dileklerini

Öğretmenim
Anadolunun bir köyünde
Her sevinci her acıyı paylaşanların içinde
Sıcaklığını duyumsuyorum yüreklerin
Öğretmeye çalışıyorum
Doğruyu-eğriyi bilimi aydınlığı
Özgürlüğü ve bağımsızlığı

Öğretmenim
Anadolunun bir köyündeyim
Burada öğreniyorum binlerce yıllık gerçeği
En güzel bilgiyi
En insancıl sevgiyi
Bırakın Hitit’i Kibele’yi
Mevlana Yunus ve Hacı Bektaş?lar
Burada yaşıyorlar

Ben onlardan öğrendim bu bilgiyi
Ne kadar karartılsa da
Yarasalar kartallar akbabalar sarsa da
Burada insan ve toprağın özü bir
Özümüz sevgi
Sevgi Anadolu
Birbirine karışmış onbin koku
Bir varlıkta can bulan on bin doku

Öğretmenim
Bir bozkır köyünde Anadolunun
Bu köyü seviyorum
Ülkemi seviyorum
Artık biliyorum
Hiçbir sömürgeci
Hiçbir işbirlikçi
Hiçbir sapkınlık
Hiçbir ayrımcı ideoloji
Tutsak alamaz Türkiyemi

Altan ARISOY

Köy Öğretmeni
Tezek kokar ellerim
Köy öğretmeniyim ben…
Coşkun akar sellerim
Köy öğretmeniyim ben…

Ağılda süt sağarım
Karanlığa doğarım
Rahmet olup yağarım
Köy öğretmeniyim ben…

Göklere değer başım
Kuru ekmektir aşım
Bulutlar arkadaşım
Köy öğretmeniyim ben…

Çağlayanım, coşkun sel
Kemençede, sazda tel
Tanımam hiçbir engel
Köy öğretmeniyim ben…

Veren elim namlıdır
Evim toprak damlıdır
Yürekçiğim gamlıdır
Köy öğretmeniyim ben…

Kürsülerde hocayım
Zihne bilgi saçayım
Köyde tüten bacayım
Köy öğretmeniyim ben…

Alından akan terim
İrfan safında erim
Tandır ekmeği yerim
Köy öğretmeniyim ben…

Köylünün sağ koluyum
Hakikatin yoluyum
Bilsen ne çok doluyum
Köy öğretmeniyim ben…

Çocuklardır sermayem
Aydınlık yoldur gayem
İşte budur hikâyem
Köy öğretmeniyim ben…

M.Nihat MALKOÇ

BENİM KÖYÜM

Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün

Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi’nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün

Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün

Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün

Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa’ya
Sevgisi başkadır benim köyümün

İbrahim SEVİNDİK

Köy Anası
Benim canım anam
Tezek kokan anam
Her yaz orağa nohuta,
Giden anamm

Nasır tutmuş ellerin
Bıkmış işlerden ciğerin
Kirlenmiş beyaz örtün
Benim güzel anam

Sıla Büyükkorkmaz

Köylü Çocuk (Defne Buse )
KÜÇÜK BİR KÖYLÜ ÇOCUĞUYUM
UZAK KÖYLERİN BİRİNDE
NİNEMİN MASALLARI İLE
ÖĞRENİRİM İYİLİĞİ,KÖTÜLÜĞÜ

BEN USLU BİR ÇOCUĞUM
KÖY EVLERİNİN BİRİNDE
DEDEMİN DUALARIYLA
ÖĞRENİRİM SEVAP ETMEYİ

BEN KÜÇÜK BİR ÇOCUĞUM
ŞEHİRLERDEN ÇOK UZAKTA
ANNE VE BABAMIN YARDIMIYLA
ÖĞRENİRİM SEVİP SEVİLMEYİ

DEFNE BUSE BULUCU