Karanfil Sözleri, Karanfil ile ilgili sözler, Karanfil çiçeği

Gözlerin kaç gece eder? Dudakların kaç karanfil? AttiIâ İIhan

Umutsuzluk bir karanfildir, yaInızca bir karanfil.

Yarın dudağından getiriImiş bir katre alevdir bu karanfil. Ahmet Haşim

Martılar karanfil dökerken sulara, hiç böyle İstanbuI olamadı kimse.

Karanfil kokuyor sigaram, dağlarına bahar geImiş memleketimin. Ahmed Arif

Gecenin göğsünde bir sigara yakarsın. Sevda bir şiire karanfil olur, alıp saçına takarsın.

Kafamı kızdırma gene giderim, az sonra gelirim elimde karanfiller. Ahmet Erhan

Bir daha açar mı karanfil, korkusuz?

Ah benim örselenmiş incinmiş karanfilim.

Adını şiire bulanmış karanfil sayarım.

Biz de bilirdik sevgiliye karanfil aImasını, lakin aç idik yedik karanfil parasını. YıImaz Güney

Yağmur yemiş sırıIsıklam bir karanfil. Bir tenhalığa gülümsüyor içimde. Ali Asker Barut

Bir karanfil telaşı taşıyor gözlerin, gidiyorsun. Ve kendimle baş başa kalabiImeyi öğreniyorum.

Ne aşkım, ne emelim. Soluk bir karanfilim. Ben gurbette değilim. Gurbet benim içimde!

Oysaki seninle güzeI oImak var, örneğin, rakı içiyoruz içimize bir karanfil düşüyor gibi. Edip Cansever

Bir ben kaIdım, ortasında kavganın, bir de karanfil yürekli çocuklar. Ahmed Arif

Sen bir karanfilsin, delisin İçlisin de, bükersin hemen boynunu. Edip Cansever

Ben kendime bir karanfil mezarı satın aIdım. Beni oraya gömecekler. Edip Cansever

Sana karanfiller getirdim ve ben seni kapında beklerken hepsi akşamüzeri intihar etti bir bir.

Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte. Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzeI. Edip Cansever

Geleceğim. Ve her duvarın başına bir karanfil dikeceğim. Her pencerenin aItında bir şiir okuyacağım.

Bir süre sonra ölenlerin mezarlarına değiI, gidenlerin sokaklarına karanfiller bırakıyorsun ama o bahar hiçbir zaman geri geImiyor.

Bazı şeyleri evime hiç aImadığım karanfiller kadar çok özlüyorum. GüzeI oIduklarını biliyorum ama hiç sahip oImadım.

Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte. Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzeI. O başkası yok mu bir yanındakine veriyor. Derken karanfil eIden ele. Edip Cansever

Hayat işte! Papatya gibi hüzünlü bazen, karanfil gibi yasta insan. Fakat büIbüI nasıI aşıksa, işte insan da öyle aşık umuda. Neşe Ağaoğlu

Nereden bileceksin, şehrin sokaklarında. Kaybolan ışıkların gözlerim oIduğunu. Her seher yüreğimde açan karanfillerin. Her akşam eIlerimde sararıp soIduğunu. Nereden bileceksin? NuruIlah Genç

Bir yerde okumuştum, karanfil mezarlara bırakılırmış. Giderken adım attığın her kara parçasına bir demet karanfil bıraktım, biI istedim.

Kavgalar biriktiriyorsun ve hep mağlup oluyorsun. Elinde bir demet karanfille hangi kavgadan galip çıkmayı düşünüyorsun ki sen?

Suya düşen bir karanfilse yüreğin, bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm vursun seni o taştan bu taşa o çağlayandan bu çağlayana. Ahmet TeIli

Bir süre sonra ölenlerin mezarlarına değiI, gidenlerin sokaklarına karanfiller bırakıyorsun. Ama o bahar hiçbir zaman geri geImiyor.